U hebt het gezien, op die stormachtige Prinsjesdag van het jaar Onzes Heeren 2015, toen de wind alles wegblies: koningin Máxima kwam struikelend de Ridderzaal binnen. Zonder hoed.
Had zij de hoed Thuis ten Bosch gelaten om afwaaien te voorkomen? Natuurlijk niet. Een Taminiauhoed toont men. Er is tenslotte voor betaald. Maar er ging iets anders mis. De camera heeft het niet geregistreerd – die woei zelf op het beslissende moment met een daverende slag op de binnenhoofse kasseien, als een profwielrenner op een spekgladde Champs-Élysées. Maar wat was het dan dat er mis ging?
Eén minuut terug. De koningin stapt uit de koets en daar wordt heur hoed haar van het hoofd geblazen. Consternatie en paniek, wanhoop en blonde lokken. Maar kijk: daar klimt een jonge slagersknecht over de dranghekken en die rent – o hoe rent hij. Hij zál die hoed vangen, of zijn naam is geen Krelis Krengebeener. Hij moet er voor in de vergulde fontein klimmen, waarvan het water door die vermaledijde wind al maar wordt weggesliert, alle kanten uit. Hij rekt zich uit – het hemd komt uit zijn klepbroek tevoorschijn – en strekt zich tot het uiterste… en daar heeft hij de sombrero-vormige hoed uit de lucht gegrepen!
Hij zet het ding zo gauw zelf maar even op het hoofd om beide handen vrij te hebben, geeft er een extra rukje aan, en ziet dan niks meer. Maar op de tast klimt onze jeugdige held naar beneden. Op zijn herinnering loopt hij de goeie kant uit, naar de majesteiten die daar met open monden staan toe te kijken. Met een zwierig gebaar en een diepe buiging biedt Krelis de hoed aan.
De koningin ontgaat het niet dat er een diepe scheur in zit – gevolg van de harde ruk waarmee de hoed windvrij op het dikke varkenshoofd van Krelis is getrokken. Maar de koning straalt vooral dankbaarheid. Met rooie wangen grijpt hij naar zijn borst. Wil hij een ridderorde (waarvan hij er toch genoeg heeft) van zijn uniform rukken om die bij de held van de hoed op te spelden? Of wil hij in zijn binnenzak grijpen om de Hoeder des Vaderlands drie vooroorlogse zilveren rijksdaalders toe te stoppen, met nog een kneepje in de wang erbij?
Wij zullen het nooit weten. Want midden in dat gulle gebaar storten zich vier veiligheidsagenten op de jonge redder. Alsof het om de waxinelichtjesgooier gaat. Maar u begrijpt nu waarom de binnencamera feilloos kon registreren dat de koningin struikelend de Ridderzaal betrad. Zij was geschokt door het gespierde optreden van de bodyguards. En haar hoed kwijt.