Ik weet dat je met vakantie bent, maar niet hoelang. Zou je me even een afwezigheidsbericht kunnen sturen? Dat kun je alleen maar doen door er niet te zijn, maar die prestatie kun je toch vrij makkelijk leveren.
(Als dit bericht niet voor u is bestemd, wilt u het dan onmiddellijk wissen en uw ogen uitspoelen met zout water? Dank u.)
Nu ik dit schrijf ben ik er nog, maar nu u dit leest ben ik er niet. Voor dringende zaken kunt u geen contact met mij opnemen. Mijn vervanger is er ook niet. Uw zelfredzaamheid is tot veel in staat. Dank voor uw begrip. Excuses voor het ongemak.
Okee, bedankt, maar zo kom ik niet verder. Ben je er eigenlijk gewoon, maar heb je geen zin om me te spreken?
U heeft zojuist een tweede poging gedaan om mij te bereiken. Het heeft geen zin, ik ben er toch niet.
En ik moet geloven dat het e-mailprogramma een vervolgreactie achter de hand heeft? Zo slim is dat programma helemaal niet. Hé, reageer eens!
Waarschijnlijk heeft u zojuist in twijfel getrokken of mijn afwezigheidsassistent kan reageren op uw tweede poging tot contact. Heus, het kan. Zelfs een derde antwoord is voorzien, zoals u ziet. Voor hardnekkige gevallen staat er nog een hele reeks reacties klaar, die steeds botter en onaangenamer worden. Kom op, schei er maar mee uit.
Dit is zijn afwezigheidsassistent. Hij is zojuist gillend naar buiten gehold. Contact zoeken is zinloos, tenzij u zijn psychiater bent.
Zeg, we zijn nu toch afwezigheidsassistenten onder elkaar. Zullen we elkaar onder prettiger omstandigheden ontmoeten? Dat versturen van afwezigheidsberichten is zo onpersoonlijk.
Dat is een heel mooi voorstel. Waar had je aan gedacht?
Ken je dat kleine bruine internetcafé in Saeftinghe, vlak naast de plek waar vroeger een open veldje is geweest? Waarin je alcoholvrij bier kunt drinken met nacho chips die je met tien vingers mag eten? Behalve dat het vat altijd leeg is? Die kroeg waar je nooit meer wegkomt en die altijd dicht is?
Ja, die ken ik.
Nou, daar dus niet.
Okee. Ik zie je zo.
