“In het Engels wordt een ‘koortslip-kus’ aan de baby ook wel de kiss of death genoemd: de ‘doodskus’.”
www.huidinfo.nl/koortslip.html
Het jongetje Harry lag lekker in de wieg te sabbelen op zijn grote teen (het is immers “toe seeks wizard”). Zijn ouders zaten vol trots eromheen. Daar ging de deurbel. Kraambezoek, meldde de huiself (op zijn shirt stond "House Elf Lives Matter"). Het was oom Baiserdemort, een onaangenaam iemand met een akelige dikke lip. Maar Harry’s ouders wisten hoe het hoort: familie laat je toe bij de pasgeborene.
“En waar is de lieve kleine?” sliste oom. “Toch niet in de wieg, soms?”
“Eh, ja,” zei Harry’s vader. Oom Baiserdemort schoof hem ruw weg. Vader struikelde en viel ongelukkig. Oom keek niet meer om en liep naar de wieg. Daar stond moeder.
“Mag ik het schatje een kusje geven?” zei oom iets te gretig.
“Liever niet, oom,” zei moeder. “Uw lip is niet helemaal comme il faut.”
“Een zoentje van zijn lieve oom zal toch geen probleem zijn?” En oom duwde nu ook moeder opzij, die moeite had op de been te blijven.
Baiserdemort boog zich over de wieg en drukte zijn vieze lippen op het babysmoeltje. Als door een wesp gestoken week hij achteruit en stortte met een dreun ter aarde.
“Ach,” zei moeder, “dat was ik vergeten te zeggen. Ik heb een antikoortslipzalf op Harry’s mondje gesmeerd. Omdat je maar nooit weet. Die zalf bijt nogal als je een koortslip hebt. Sorry, oom.”
“Krijg een dikke lip,” kreunde oom.