De rechter sprak:
“Verdachte, u heeft op dubieuze gronden het praatje de wereld in geholpen dat de dijk van ons dorp niet goed genoeg onderhouden is om een zware storm te doorstaan. U hebt beweerd dat het overstromingsrisico 1 op de 1200 jaar is. In een opiniepeiling is vastgesteld dat u ongelijk hebt. Ik veroordeel u voor ondermijning van de volksmoraal. Daarop staat een maximumstraf van drie jaar gevangenis. Maar omdat er in deze stad 400 mensen wonen, veroordeel ik u 400 keer tot drie jaar. Daarmee is gegarandeerd dat u getroffen zult worden door de overstroming waar u voor waarschuwt.”
De verdachte schrok. “Edelachtbare, als ik u zo nog mag noemen, waar staat de gevangenis?”
“Direct onder de dijk. De juiste plek voor laag volk.”
"Maar edelachtbare,” zei de veroordeelde, “kunt u mij niet veroordelen tot een jaartje dwangarbeid? Dan ga ik die dijk herstellen.”
De rechter verbaasd: “Nog in geen twaalf honderd jaar…”